Muzeum Archeologiczno-Historyczne

Muzeum w Elblągu to:

Jeden z bogatszych w Polsce zbiór zabytków archeologicznych, pochodzących z prawie 30-letnich badań wykopaliskowych, prowadzonych na terenie Starego Miasta w Elblągu. Ukazuje on poziom życia mieszkańców oraz życie codzienne elblążan od XIII do pocz. XX w. Większość zabytków znaleziono w latrynach, które są prawdziwymi skarbnicami dla badaczy. Tutaj do naszych czasów przetrwały instrumenty muzyczne, znaki pielgrzymie, tabliczki woskowe czy zabawki dziecięce, niezwykle cenne źródła wiedzy o życiu w dawnych miastach.

Zbiór zabytków, związanych z działalnością wczesnośredniowiecznej, zamieszkałej przez Wikingów osady Truso. Pozostałości osady handlowej i portu, założonych bezpośrednio nad brzegiem jeziora Drużno, przez lata były terenem pracy archeologów, odkrywających tajemnice sprzed tysiąca lat w miejscowości Janów Pomorski.

Przedmioty, znalezione na cmentarzyskach Gotów - ludu pochodzenia germańskiego, który przybył w rejon ujścia Wisły w pierwszym wieku naszej ery i tutaj kontrolował ostatnią, najważniejszą część Szlaku Bursztynowego, wiodącego tu z Cesarstwa Rzymskiego.

Zabytki i dokumenty związane z historią miasta Elbląga: dokumenty lokacyjne miasta, pieczęcie, bogaty zbiór rycin, jak też monet – co szczególnie ciekawe, bo przez wieki Elbląg szczycił się prawem do posiadania mennicy.

Przepiękne eksponaty, obrazujące mistrzowski poziom rzemiosła elbląskiego w XVII – XVIII w.: meble, ceramika, przedmioty z cyny i srebra. Wysoka jakość ich wykonania oraz doskonałe zdobnictwo świadczą o gustach mieszczan oraz o możliwościach i wysokich umiejętnościach rzemieślników elbląskich.

Kolekcja ceramiki kadyńskiej, pochodząca ze zbiorów elbląskiego kolekcjonera Edwarda Parzycha. Naczynia, rzeźby figuralne, płaskorzeźby i przedmioty codziennego użytku są charakterystyczne dla różnych nurtów i okresów Cesarskiej Wytwórni Majoliki w Kadynach, należącej do ostatniego cesarza Niemiec, Wilhelma II.

Eksponaty etnograficzne – pamiątki po dawnych mieszkańcach Żuław i Wysoczyzny Elbląskiej w postaci mebli, sprzętów, przyborów kuchennych, naczyń, które występowały w wiejskim domu na obszarze Żuław przed II wojną.