Starachowice (do 1939 Wierzbnik[1]; 1939-49 Starachowice-Wierzbnik[2]) – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim. Położone na pograniczu Gór Świętokrzyskich i Przedgórza Iłżeckiego. Leży w dolinie rzeki Kamiennej i jest otoczone rozległymi lasami - pozostałością Puszczy Świętokrzyskiej.
Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Styków. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa kieleckiego.
Przed II wojną światową silny ośrodek przemysłu zbrojeniowego - Centralny Okręg Przemysłowy, produkcja licencjonowanych dział "Bofors"; działały kopalnie rud żelaza, huta, (stąd herb miasta skrzyżowane narzędzia hutnicze i górnicze). Po wojnie mieściły się tam między innymi: Fabryka Samochodów Ciężarowych "Star", Starachowickie Zakłady Przemysłu Drzewnego i jedyny w Polsce Zakład Topienia Bazaltu. Do lat 70. XX wieku miasto było ważnym ośrodkiem przemysłu motoryzacyjnego PRL. Jednak wraz z upadkiem centralnego zarządzania gospodarką upadła przemysłowa monokultura, ludność uległa pauperyzacji, a miasto stopniowej degradacji. Dawna fabryka samochodów przechodziła z rąk do rąk, w końcu wykupił ją koncern MAN. W ostatnich latach powstał w Starachowicach duży zakład poligraficzny, zatrudniający łącznie około 800 pracowników.